page.subtitle
Taniec nowoczesny – po angielsku modern dance – ewoluował z tzw. tańca wyrazistego,
powstałego w Niemczech w latach 1920-30. Rozwijał się w Ameryce w latach 1930-50,
wykorzystując elementy folkloru murzyńskiego i indiańskiego. Czołowymi reprezentantami tańca nowoczesnego byli:
- Isadora Dunkan,
- Doris Humphrey,
- Marta Graham,
- Weidman Charles.
Ruchy tancerzy zyskują zupełną autonomię: nie muszą już niczego wyrażać ani ilustrować,
idąc jeszcze dalej sięga się do gestów i ruchów zaczerpniętych z codziennego życia,
ale pozbawia się je jakiegokolwiek kontekstu,
a po wyabstrahowaniu traktuje się je jako całkowicie samowystarczalne tworzywo spektaklu,
jeden ze składników kompozycji tanecznej (pozostałe składniki spektaklu współistnieją autonomicznie obok siebie,
a ich związki przydarzają się w dużej mierze przypadkowo).
Tworzywem kompozycji tanecznej stają się od tej pory także rozmaite przedmioty znajdujące się na scenie,
wyznaczające (budujące) przestrzeń, oświetlenie, same reflektory, bryły geometryczne, muzyka, cisza, teksty itp.,
będące nośnikami ruchu. Również sam ruch nie musi już w żaden sposób przypominać "tańca",
wszelkie przejawy ruchu i bezruchu, chód, bieg, siad itd.,
wykonywane przez tancerzy lub przez osoby nigdy wcześniej z tą formą przekazu nie związane zyskują wartość sztuki tanecznej.
Obok nowych założeń estetycznych powstają nowe zasady kompozycji i interpretacji,
rozwijają się nowe techniki ruchu eksplorujące możliwości motoryczne człowieka uwzględniające nowoczesną wiedzę na temat budowy ludzkiego ciała
(realise - techniki rozluźniające, contact improvization - improwizacja kontaktowa, bmc - eksploracja).
Taniec, będący dzisiaj sztuką równouprawnioną i autonomiczną, jest odbiciem mieszających się stylów, konwencji scenicznych i technik.
Współcześni choreografowie nie korzystają już w swoich kompozycjach jedynie z kroków danej techniki,
lecz w całkowicie swobodny sposób łączą wszelkie dostępne środki wyrazu, nie wyłączając środków audiowizualnych,
na zasadzie kompozycji ciągłości ruchu kształtów i kolorów.
Źródło powyższego tekstu: link.