|
|
page.subtitle
- Takt: 3/4, tempo: 30-31 taktów na minutę
- Poprzednikami walca angielskiego nazywanego w niektórych krajach walcem powolnym były boston i walc wiedeński.
- Narodzin walca angielskiego należy doszukiwać się na początku lat dwudziestych naszego stulecia. Przyczyniły się do nich: niechęć Anglików do tańców szybkich oraz tworzenie się nowego stylu tanecznego, którego kroki podobne były do chodu.
- Za prekursora walca powolnego uważany jest angielski nauczyciel tańca Victor Silvester, zdobywca zawodowego mistrza świata w tańcu towarzyskim z 1922 roku właśnie dzięki temu tańcu.
- Historię walca angielskiego łączy się z powstawaniem zupełnie nowego stylu tańczenia opracowanego przez angielskich nauczycieli tańca, zwanego stylem angielskim, który opierał się na prawach naturalnego ruchu ciała.
- Jest on tańcem przestrzennym, w którym tańczone są zarówno obroty w prawo jak i w lewo przy zastosowaniu dodatkowego, jedno taktowego kroku zmiennego.
- Dobrze tańczony sprawia wrażenie ruchu łodzi poruszającej się po regularnie wznoszących się i opadających falach.
- Podstawowe figury walca oparte są na ruchu po linii ukośnej, kroki walca pozwalają na płynne przemieszczanie się dookoła parkietu, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
- Każdy krok walca angielskiego ma taką samą wartość rytmiczną. Każda figura taneczna powinna być rozpoczynana na początku taktu, na pierwsze uderzenie, na koniec zaś taktu stopy są łączone.
- Podstawowe figury to - obrót w prawo, chaase, wirówka, promenada, whisk, open telemark, tkacz, skrzydełko, wirówka w lewo, fallaway.
Informacje zaczerpnięte z:
|
|
::
